پست های وبلاگ

کمی در مورد داستان نویسی
داستان ناشی از تخیل نویسنده از فضای واقعی جامعه یا از ذهن
پرورش دهنده خوبش است نویسنده سعی در جذب مخاطب خود
دارد و می خواهد او را با خود تا پایان داستان بکشاند و این بستگی
به هنر نویسندگی او دارد خواننده وقتی داستانی را شروع به خواندن می کند ابتدا فضای داستان را در ذهن خودش مجسم می کند سپس به شخصیت های داستان توجه کرده و نقش هر کدام را
به ذهنش می سپارد اگر داستان در ابتدا نتوانست خواننده را همراه
خود کند مشخص است که نویسنده در شخصیت پردازی یا فضای
داستان خود موفق نبوده است دقت در زوایای داستان مهمترین
عنصر برای یک نویسنده است اگر داستان از ابتدا برای خواننده مشخص باشد این اثر نمی تواند در مخاطب تاثیری داشته باشد
داستان باید نه به طور کلی ابهام داشته باشد و نه ابتدا به ساکن پایان آن را حدس زد. فضای گیرا و خاکستری در داستان می تواند خواننده را در کش و قوس های ذهنی درگیر کند و بر اصرار آن به خواندن بیفزاید باید بدانیم در یک داستان چه هدفی را نویسنده دنبال می کند و منظور او از این داستان چیست پس باید تمام داستان تا انتها خوانده شود و آن زمان برداشت های خود را ارائه کنیم‌ شاید این داستان من برای خیلی ها معنی دیگری داشته باشد اما نکته اساسی در سطرهای پایانی داستان است که ارتباط آن را با متن خداحافظی بالایی کامل می کند در داستان من لایه های پنهانی وجود دارد که شاید کسی متوجه آن نشود 《 در دست مرد کفاش یک گوشی و یک تکه کاغذ بود 》 چرا گوشی چون ارتباط آن را با متن‌ بالایی در میابیم و نتیجه آن چه شد چرا پیکر بیجان و یادداشت برای فرزند کوچکش ؟ اینها را به عهده خوانندگان محترم می سپارم که برای آن تصویر سازی کنند
با سپاس از همه