🏴󠁧󠁢󠁥󠁮󠁧󠁿 صلیب سرخ 🏴󠁧󠁢󠁥󠁮󠁧󠁿

درود بر سید عزیز. الان باید چه بگویم؟ خیلی از این شعر لذت بردم و خلاصه که آقا قیامتیست این شعر... مختصری درباره برخی ظرائف آن می‌نویسم هر چند عزیزان اکثرا از من واقف‌ترند اما بنده به بعضی موارد اشاره می کنم و تاثیری که از آنها گرفتنم:
کنارِ چَنگ و دولا چنگ سَربه زیر سیاه
انقدر ایهام لطیف در این مصراع هست که آدم را شگفت زده میکند:
(۱) چنگ هم به معنی ساز، هم به معنی دست، هم به معنی اصطلاح موسیقیایی نت
(۲) دو لا: هم به معنی «خمیده» (که با کلمه سر به زیر تناسب دارد) هم به معنی نت های دولا چنگ
(۳) سر به زیر: هم به معنی اصطلاحی آن هم یاد آورد «زیر» موسیقی (در مقابل بم)
حالا اگر این موارد را ترکیب کنیم به ۲۴ شکل می توان این شعر را خواند که همگی معقولند (هر چند چندتای آنها متناسب هستند و نزدیک تر به شاعرانگی و انسجام و بقیه کمتر). درباره سیاه بودن... نت های نوشته شده موسیقی را در نظر بگیرد که سرِ سیاه دایره‌ای آن ها رو به پایین است : 🎶🎶🎵
یکی دیگر از زیبایی های این شعر وجود کنایه های فوق العاده ایست مثل:
چه ناشیانه در انگاره های استادی
نگاه فلسفه ام را شبانه پوشیدید
یا آشنایی زدایی شاهکاری مثل این:
چقدر قافیه از خون من غزل خورده !
(به جای قافیه از دست غزل من خون خورده، یا غزل از دست قافیه خون خورده و... می گوید قافیه ها هستند که از خون و وجود من غزل میخورند! و این بازتاب جنون شاعری است الحق والانصاف).
اصلاح عادی صلیب سرخ یهودیان خیلی خیلی جذاب است که همزمان چند تصویر را تداعی می‌کند:
(۱) سازمان صلیب سرخ و نسبت آن به یهودیان
(۲) صلیبی که ادعا میشود مسیح را بر آن به میخ کشیدند و خونش به آن پاشید
(۳) و باد دانست تا حدی پاردوکس هم هست چون مسیحیان اهل صلیب و «خون» هستند (خون مسیح و شراب عشای ربانی یا خون ریخته او که مایه نجات است) و یهودیان مخالف اهل صلیب - مسیحیان -و اصل فدای خون مسیح هستند.
دخیل بستن «کمر» به «ناف مسلسل» (که دارای یک جور زنجیر و کمربند فشنگی است) هم رجا و میل را تداعی می کند و هم «قداست» مسلسل. نمی دانم چرا جهاد را برای من تداعی می کند.
«اصابت خمپاره فراموشی» آنقدر لطیف است که نمی توانم توصیفش کنم؛ ما معمولا فراموشی را به صورت یک «روند» تصور می کنیم اما در اینجا خمپاره فراموشی، فراموشی دفعی و توام با درد و رنج را توصیف می کند. جالب است که می توان شعر را به صورت «خم پارهٔ فراموشی» هم خواند که فراموشی ناشی از نوشیدن شراب خم را برای من یادآوری می کند (اما ایهامی دور از نظر است).
سکسکهٔ انفجاری گوشی: یادآور «نوتیفیکیشن»های مدام گوشی های همراهست که صدایش شبیه چکیدن قطره در آب و ایضا شبیه صدای سکسکه است. انفجاری بودن این سکسکه ها از آن اغراق های عالی شاعرانه است؛ کما اینکه با مصراع بعد تناسب دارد که
و خواب بی کس و کار بلند خرگوشی. و البته از زاویه های دیگر هم می توان به آن نگاه کرد که بیشتر ذهنی هستند.
سخنم بیشتر بود ولی کوتاه می کنم. خلاصه ارادتمندیم و اگر اشتباهی در سخنان بنده بود به بزرگواری ببخشید و در صورت لزوم تذکر دهید
باز هم ممنون بابت انتشار این شعر زیبا