سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 5 بهمن 1403
  • انتخابات اولين دورة رياست جمهوري اسلامي ايران، 1358 هـ ش
25 رجب 1446
  • شهادت حضرت امام موسي كاظم عليه السلام، 183 هـ ق
Friday 24 Jan 2025

    حمایت از شعرناب

    شعرناب

    با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

    وقتی این همه اشتباهات جدید وجود دارد که می‌توان مرتکب شد، چرا باید همان قدیمی‌ها را تکرار کرد. برتراند راسل

    جمعه ۵ بهمن

    پست های وبلاگ

    شعرناب
    پگاه صبح ازل
    ارسال شده توسط

    محمد حسین پژوهنده

    در تاریخ : سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ ۰۳:۳۸
    موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۹۲۹ | نظرات : ۱۱

    در پگاه صبح ازل
    در آغاز، به گاه بردمیدن صبح ازل؛  
    "او" بود و "کلمه" بود، و هیچ نبود.
    و کلمه، بوده ای از "من" و "او" بود.
    و "من" ماده بود و "او" معنا.
    و "حق" تبارک و تعالی خواست تا بشود.
    زیرا هستی را تنهایی و تاری گرفته بود.
    پس بفرمود تا بین ماده و معنا شکافته شود.
    آن گاه فرمان داد تا بشود؛ پس شد. 
    *       *       *                            (بازگردان به فارسی معیار) 
    فلک ورگو که بیدادِت چها کِه     |    (فلک بگو که بیداد تو چه کرد)
    گله از دست تو باس وا خدا کِه      (از دست باید گله با خدا کرد) 
    مو و او همچو بار و اِسته بودِم   |   (من و او مثل دانه و هسته بودیم)  
    چطو مار اومد او ازهم جدا کِه ؟! |   (چگونه آمد و ما را از هم جدا کرد) 
    *       *       *
    شُدُم‌ بي‌ در بلا اِشتَو ننَالُم‌ ؟        |       (بیچاره شدم چطور ننالم؟) 
    جدا از دلبرُم‌ اِشتَو ننَالُم‌ ؟             |       (جدا از دلبر خود چگونه ننالم؟) 
    دلُم‌ خوش‌ بُه‌ كه‌ يارُم‌ پر بفايِه‌        |        (دلم به این خوش بود که یارم پر وفاست) 
    تَه‌ يارِش‌ كِه‌ حالا اِشتَوننَالُم‌ ؟        |         (اما تا او یار گرفت من چگونه ننالم؟) 
    *       *       *
    واي‌ از او رو كه‌ غصَّو رو وَما كِه        |         (وای از آن روزی که غصه ها به ما رو کرد) 
    ‌چَب‌ُ:شور از ميشو چُپـُّو رگا كِه‌      |         (قوچ ها را چوپان از میش ها جدا کرد)
    دلِه‌ مَس‌ سختر از فولادُ اَهِه‌          |          (دلی می خواست سخت تر از آهن و فولاد ) 
    كه‌ بينَه‌ سنگِه‌ بيدادي‌ چها كِه‌!      |           (که ببیند سنگ بیدادش چه کرد) 
    (به لهجه قاینی-23/5/1393. مشهد) 

    ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
    این پست با شماره ۴۲۸۰ در تاریخ سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ ۰۳:۳۸ در سایت شعر ناب ثبت گردید

    نقدها و نظرات
    تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.



    ارسال پیام خصوصی

    نقد و آموزش

    نظرات

    مشاعره

    کاربران اشتراک دار

    محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
    کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
    استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
    2