پست های وبلاگ

پشت سرم راه نرو .. من از کسانی که سالها کنارم حرکت کردند پشت پا خورده ام .. آدمها وقتی به چیزی نمیرسند بسوی هم شلیک می کنند بی آنکه در عمرشان یکبار واقعی تقنگ در دست گرفته باشند .. وقتی زندگیم عادی پیش میرود وهمه چیز روبراه است دلم شور میزند .. به خودم مشکوک میشوم .. تقصیر من نیست عادت کرده ایم یک پای این زندگی همیشه لنگ بزند .. آدمها برای رسیدن به جلوتر به هم پشت پا میزنند .. انگار در جاده ای تاریک گام برمیدارند .. وقتی کلاغ ها آزادانه قارقار کنند کسی صدای خوش بلبلان در قفس را نخواهد شنید .. مردم به همدیگر اعتماد ندارند .. از حرف زدن میگریزند .. انگار فهمیده اند گوش های تیز برنده تر از دهان های باز هستند .. بعضی ها با شایعات زندگیشان را میسازند .. این مردم جسم هایی سالم دارند اما دردهای روحی وعصبی آنها را علیل کرده است .. ما یاد گرفتیم آدمها آنهایی نیستند که با چشم می بینیم .. شخصیت هایی هستند که بنا بر موقعیت شان نقش بازی می کنند .. گاهی در سخت ترین وضعیت ها لبخند میزنند و بالعکس .. مردم همه با وعده زنده هستند .. حتی خوشبختی را به فردا میندازند ..
کاش در زندگی فرصت تمرین بود ..
 عبدالله خسروی (پسرزاگرس)