پست های وبلاگ

 

 

حشو یا زائدنویسی در لغت به معنای انباشتن و مملو کردن است و از منظر زبان‌شناسی، به کلمه یا عبارت زائدی گفته می‌شود که معنای جمله به آن نیاز ندارد و ممکن است تعادل لفظ و معنی را از بین ببرد و حتی با ایجاد اطناب در جمله، گاهی سبب انتقال نادرست معنا می‌شود.

 

 

 

 

حشوی است که بر زیبایی سخن بیفزاید. تنها این نوع حشو است که از صنایع علم بدیع به شمار می‌رود. مانند تکرار عبارت «که از کار برده دست و دلم» در بیت زیر؛

 

به غیرِ عشق که از کار برده دست و دلم

نمی‌رود دل و دستم به هیچ کارِ دگر

 

غزلیات، صائب تبریزی