پست های وبلاگ

✨﷽✨

 

🌼فقر، عقوبت یا کرامت

 

✍حضرت امير المؤمنين (عليه السلام) فرمود كه: «فقر نسبت ‏به بعضى عقوبت است ازجانب خداوند. و نسبت‏ به بعضى كرامت. و علامت آن فقرى كه كرامت است آن است‏ كه: صاحب خود را خوش خلق میکند و مطيع پروردگار میگرداند و شكايت از حال‏ خود نمیکند و خدا را بر فقر خود شكر میکند و علامت آن كه عقوبت است آن‏است كه: صاحب خود را بد خلق میکند و معصيت پروردگار را مینمايد و شكايت ‏میکند و به قضاى الهى راضى نيست‏» . (47)

 

و از اين حديث مستفاد میشود كه: هر فقيرى را بر فقر، ثواب نيست، بلكه ثواب وفضيلت از براى فقرى است كه: صاحب آن راضى و شاكر باشد و به قدر كفاف قانع‏ باشد و طول امل نداشته باشد.

و اما آن كه راضى نباشد، و مايل به بسيارى مال باشد، و آلوده به حرص و طمع گردد، و به واسطه طمع و حرص، اخلاق او بد شود، ومرتكب اعمالى گردد كه شيوه اهل مروت و آبرو نباشد، او را ثوابى نيست، بلكه‏ گناهكار است.

و سزاوار فقير آن است كه: اظهار استغنا كند.و پرده بر كار خود اندازد.

 

و در حديث نبوى وارد است كه:

«هر كه فقر خود را بپوشاند خدا او را اجر كسى عطافرمايد كه همه روزها را روزه بگيرد و همه شبها را عبادت كند» . و فقير را سزاوار آن است كه: با اغنيا مخلوط نشود و با ايشان همنشينى ننمايد وايشان را به جهت مال تواضع نكند.بلكه از اين راه به ايشان تكبر كند.

 

مروى است كه: «حضرت امير المؤمنين (عليه السلام) و خضر، به يكديگر رسيدند. حضرت از خضر پرسيد كه: بهترين اعمال چيست؟ گفت: بذل اغنيا بر فقرا به جهت رضاى خدا. حضرت فرمود: از آن بهتر ناز و تكبر فقير است ‏بر اغنيا از راه وثوق واعتماد به خدا. خضر گفت: اين كلامى است كه: بايد با نور بر صفحه رخسار حورنوشت‏» . 

 

📚بحار الانوار جلد۳۹ صفحه۱۳۳

 

┄┅┅┅┅❁💚❁┅┅┅┅┄