پست های وبلاگ

 

مورد نخست :

این واقعه برای یکی اقوام نزدیک من روی داد :

وی که دوقلوهای سالمی را بدنیا آورده بود ، روزی یکی ازآنها را درحالیکه هنوزبغلی بود را در آغوش گرفته راهیِ خرید شد ، کودک درآغوش مادر خوشحال بود و سرزنده و سرحال وبرای خودش به خنده و لبخند و بازی مشغول بود که ناگهان ، زنِ همسایه با دیدنِ مادر، شاکیانه گفت : خوبه والله مردم دوتا دوتا بچه دار میشن ، ما از داشتن یه دونه ش هم محرومیم .

مادر با غمی فراوان ازآن روزشوم سخن میگفت . اینکه دربرگشتِ ازخرید، کودکِ معصوم ، بیحال  سر برشانه ی مادر گذاشته بود وحتی اختیارِ نگه داشتن آب دهانش را هم نداشت وپس ازدو سه روزبیماریی که هیچکس نفهمید جزنتیجه ی آن نگاهِ منحوس وآن حرفِ برخاسته ازحسادت چه بود متأسفانه فوت کرد.

 

مورد دوم :

دوست عزیزی داشتم که مهندس مکانیک بود وتازه فوق لیسانس قبول شده بود . دخترش حدود شش ماهه بود. دوستم انسانی خوش اخلاق وخنده رویی بودکه روابط عمومی وشخصیتش عالی بود وحرف نداشت. ضمناً دوستانش مکرراً میگفتند مهندس فلانی چقدرخوش شانسه و یادم نیست ، لغتِ "ماشاءالله" را درمیانِ حرفهای صدتا یه غازشان استفاده کنند ، ولی من همیشه به گفتنِ ماشاءالله ، عقیده داشته ام و دارم .

روزی حینِ عبور از خیابان که محل عبورِ هرروزه ی او بود ، اتومبیلی با  دوستم که انسانی بسیار دقیق وپُرنظم بود برخورد نمود و پرتابش کرد و اتومبیلی دیگر از او رد شد وبطورفجیعی متأسفانه فوت کرد .   

 

بیانِ همین دونمونه که هردومورد متأسفانه به فوت انجامید کافیست وگرنه مواردِ به اصطلاح،چشم زدن ،

چشم زخم ، چشمِ شور وازاین قبیل بسیارست و واقعیت دارد . مورد اول توسط یک شخص ومورد دوم ، یه جورایی گروهی ، که شاید از بین آنها یه نفر اینطور بود ولی هرچه بود ، نتیجه وحشتناک بود .

 

آیات 51 و 52 سوره ی مبارکه ی قلم ( وَان یکاد ) همانطور که میدانیم دراین موردست .

مربوط به  تلاش کافران برای آسیب زدن به پیامبر(ص) از طریقِ چشم زخم . نزول آیه ای که درمورد خشم کفار از شنیدنِ آیات قرآن و نگاه غضب آلود آنان است به پیامبر بزرگوار، که به قصد  آسیب زدن به او دانسته شده . معنیِ " لیزلقونک " در آیه ی  وَان یکاد، به معنای بر زمین زدن و کنایه از هلاکت و نابودی ست .

 

مردم معمولاً باخواندنِ این آیه ، بعنوان محافظی درمقابل چشم زخم حسودان و بدخواهان استفاده میکنند .

و خیلی ها ازآن بعنوان کتیبه ی سردرِ ورودیِ  خانه استفاده میکنند . منهم این کار را کرده ام . خوبست که رفتارمان با ایمان عجین شود . البته ، ایمانی  مستند و معقول و منطقی ، و کدام منطق از تمسک  به جملاتِ نورانیِ کتاب خدا بالاترست؟ البته قبل ازکتاب خدا، مسلماً توکل همیشگی به خدا امری ضروری است وپس ازآنها ، توسل به 14 نورمعصوم و دیگردوستانِ خدا که بواسطه ی ارج وقُربشان به خداوند، مسلماً دعایشان به استجابت نزدیکترست ، مطمئناً مثمرِ ثمر خواهد بود . و دعا و اذکارِ خودمان هم که از اهم واجباتست . میتوان از جنس دعا برخود جوشنی ساخت ، به اثربخشیِ انکارناپذیرِ جوشن کبیر .

 

بهمن بیدقی 1401/2/22