پست های وبلاگ

 

: سلام داداش منوچهر

: سلام ، آبجی پریچهر

: آبجی خانوم چه سعادتی ! شما کجا ؟ اینجا کجا ؟ حالتون چطوره ؟ مدتیه که سایه تون سنگین شده

: چی بگم آقاداداش ، شوهرم هم  تازگی ها  از من راضی نیست ، به من میگه : یه موقعی  ارج و قربی  داشتم درنظر بانو ولی ، حالا چی هستم واسه تو ؟ یه جام خالی از شراب ، شکستنی مثل حباب .

منوچهر خنده ش گرفت و گفت : راست میگه بنده ی خدا ، اگه توی خونه همینطوری هستی که من دارم میبینم ولله حق داره ، من که هرچند وقت یکبار میبینمت با دیدنت یاد قرضام می افتم ، اون بدبخت چیکار کنه که هر روز و شب جلوی چشماشی  و می بینتت ؟ راستی گفتی حباب  یاد قیمت اجناس افتادم ، انگار حباب های زمانِ مرحوم هایده باحبابهای این دوره زمونه فرق میکرده، اون موقع ها حبابها زود میترکیده الان نمیدونم جنسشون چطوریه ؟ انگار روئین تن شده اند ، ترکیدن تووی کارشون نیست .

: آره داداش ، یکی از ناراحتی های من هم همینه . بدشانسی محل کارم خیابون فردوسیه ، هِی قیمت های ارز و سکه چپ و راست جلوی چشمامه . از جلوی صرافی ها که رد میشم حالم گرفته میشه . هِی دم به ساعت قیمت رُو مثل موشک میبرن بالا و اسمشو میگذارن حباب و انگار نه انگار که چیزی اتفاق افتاده ولی به اندازه ی یه سرِسوزن قیمتش رُو کمترش که میکنن توی بوق و کرنا می‌کنن که قیمت‌ها افت کرده وهمه چیز ارزان شده . من و تو رُو- دور از جونِت - احمق فرض کردن ، انگار نمی فهمیم . راستش از این موضوع دومی بیشتر ناراحتم .

: خُب حالا آبجی تو چرا خون خودتو کثیف میکنی ؟ دیگه همینه دیگه . چیزایی که نباید میشد  شده دیگه مگه تو مقصری که اینقدرحرص میخوری ؟ بذار مقصرا از آخرتشون ناراحت  باشن . خودت رُو  یادت نیست ؟ کارِ قاضی رُو سپردی به غازی ( چی بود  اردک بود یا غاز ؟ ) چه گندی ببار اومد ؟ همین شد که الان می بینی . مشکل ات با شوهرت حل شد ؟ قبول داری که بدتر شد . دیگه همینه دیگه .

درست میگی داداش من اشتباه کردم  ولی فقط یادت باشه که اشتباه من ، دوسه نفرو مشکل ‌ساز کرد ولی  اشتباهاتِ اجتماعی ، چند ده میلیون نفر رُو اسیر میکنه ، این دوتا باهم خیلی فرق میکنه .

اگه من با ندونم کاریام یکی دوتا حق الناس به گردنمه اشتباهات مکررِ یه مُشت مدعی که  اکثراً عمدی و بعضاً سهوی ست ، کرور کرور انسان رُو به خاک سیاه میشونه .

: آبجی امروز خیلی ناراحتی

: بله که هستم . دیشب پسر دوستم  که ۳۰ ساله و مجرد بود ، شب خوابید  و دیگه بیدار نشد . اینقدر هم این پسر خوب و مؤدب و خواستنی بود که نگو و نپرس . بنظرت  این مردن یه چیزِعادیه ؟  نه ، اصلاً هم عادی نیست . به شما میگم چرا . اون یه دختری رُو دوست داشت  با بدبختی یه کارمناسب دست وپا کرد ورفت خواستگاری ، بهش دختر ندادن ، گفتند کار که امروز هست و فردا نیست . تووی این بَلبَشو بازار ، بنده خداها درست هم فکر کرده بودند . تقّی به توقّی خورد وتعدیل نیروشد . بچه ی زرنگی بود .  جز دزدی وخلاف ، به هرکاری دست زد و شکست خورد و یه جورایی این اواخر افسرده شده بود .

آقا داداش، امید که برای کسی نموند آدم میمیره . آدما به امید زنده اند . او که همه ش منتظر بود که این حباب حباب های لعنتی که میگن میترکه ، سرآخر هم نترکید ، درعوض ، خودش  یه جورایی حباب شد و ترکید . الآنم سینه ی قبرستونه. خدا نیامرزه اونایی  رُو که جوون مرگش کردن . حالا شما میگید نباید ناراحت باشم ؟ این  وضع  و احوال جوونامونه .

وقتی  یاد  پسر خودم می‌افتم که سال دیگه  انشاءالله  دیپلمشو که  گرفت  باید چه خاکی  به سرم کنم  که عاقبتش خدای نکرده مثل پسر دوستم نشه دق مرگ میشم .

اخبارو بازمیکنم خبرخوش بشنوم همه ش لیست افتخارات رو میشنوم ولی چیزی نمی بینم . عینک میزنم چیزی  نمی بینم ، میکروسکوپ میارم  چیزی نمی بینم ، تلسکوپ میارم  چیزی نمی بینم ، هر کوفت  و زهرماری میارم چیزی نمی بینم ...

منوچهر که دید خواهرش خیلی حالش غیرطبیعی شده سریع  یه آب معدنی خنک براش خرید و به دستش داد .

پریچهر آب رُو تا آخرش یه نفس خورد وصلواتی فرستاد و آرامتر شد و لبخندی زد و از منوچهرمعذرت خواست  که او را هم شریک دردهاش کرده .

منوچهر گفت : خوب کردی عزیزدلم ، هر وقت احساس کردی ناراحتی ، ناراحتی هاتو به ماها بگو روی من و شوهرت حساب کن ! شوهرت مرد خوبیه ، خیلی دوستش دارم ، درهرحال  خودتو از غم  و غصه ها خالی کن تا خدای نکرده مثل پسر دوستت استغفرالله جوون مرگ نشی .

فعلاً که جزاینکه دردامونو به هم بگیم وهم رُو آروم کنیم و ازخدا استمداد بطلبیم راه دیگه ای سراغ ندارم کاشکی بجای منّت ها و نمایشگاه گذاشتن از افتخارات ، افسوس کارهای باقیمونده ، مطلب روز بود .

منوچهر گونه ی خواهرش را بوسید و خواهرش را به خانه رساند و وقتی از او خداحافظی میکرد گفت : راستی اون جامِ خالیِ شوهرتو هم شرابی ، عرقی توش بریز تا بیش از این خالی نمونه . عرق نعناع  که داری ؟  نداری سه سوت برم برات بخرم . پریچهر خندید و گفت دارم ، خوبشم دارم .

منوچهر گفت : پس دونفری به سلامتیِ هم بزنید و ازشرابِ عشق همدیگه مست شید. فعلاً راهکارِ بهتری سراغ ندارم .

درحالیکه هردو ، لبخندِ  لبانشان تبدیل به خنده شده بود ، پریچهر برادرش را به صرف چای دعوت کرد ولی او نپذیرفت و گفت : هنوز تا اومدنِ پسرتون از دبیرستان چندساعتی باقی مونده ، فعلاً زودتر برو با شوهرت یه  صفایی کنید . حالِت خیلی بهتر میشه . خداحافظ آبجی خانوم .

: خداحافظ داداش جان . خیلی خوشحال شدم دیدمتون

: منهم همینطور، خدا حافظِ شما و خونواده ی خوبِت و همه مردمانِ خوب .

 

حس خوبی بمانند نسیم ، قلب منوچهررا که توانسته بود امید را به دلی بنشاند دوید و دلش را خنک کرد ، منوچهر درهمان جایی که ، بعضی ها جهنمش میخواندند ، نسیم بهشت را حس کرد .

 

بهمن بیدقی  99/8/22