وقتی حرمت خیال ، آواز چکاوک را اعدام می کند ; چشمان من ، در توهم حادثه ، قلب را به قربانگاه می سپارد . نگاه این افق ، گوش های آسمان را نگه داشته است تا فراصوت لخته های قلبم ابر ها را
ستاره ها را بشمار. شب در آن خفقان تاریکی , ماه پنهان شده است و رهایی گمشده . دیوانه وار در جست وجوی حقیقت نور, ستاره ها را بشمار. این بیکران آبی , شب هنگام گویی تو را در سیاهچال سیاهی می ب
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست . استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
