┉❈♡﷽♡❈┉
تمامِ روح و تنم را "کنایه گوی" دَریدند
چو نیشِ عقرب و اَفعی ... مرا به مرگ کشیدند
شده ست تلخیِ دنیا چو پُتک بر سَرِ جانم
حدیثِ خون بِسُراید نَفَس نَفَس ضربانم
کجاست صبحِ ازل تا ... به سوی او بِگُریزَم
ازین سیاهیِ شب ها ... که با مِحَن به ستیزم
به دون سَرای گذرگاه ، نبسته ام دلِ ریشم
به ساقه ام زده زخمی تبر که از خود و خویشم
شنیده ام که خدا گفت : " مُقرّب آنکه غَمَش بیش" ...
ز بیشتر "زده بیرون" ... چو بِدعَتی بَرِ هر کیش
صفای زمزم و نوشی ... رسان به نای چو چوبم
که خُشک گشته فُرات است گلویِ تنگِ غروبم
به وادیِ ثمرِ عشق حسین تشنه که لب دوخت
فنونِ آزادِگی را ... سرش به نیزه بیاموخت...
دگر نه واژه ی مِهری ... ستانم از کس و کاری
دگر نه لازِمَم اُنسی ... به خاکِ غرّه خُماری
بگو که کِی برسد آن زمانِ طُرفه ی کوچم ؟
من عینِ قویِ غریبی به روی بَحرِ بلوچم
فقط یگانه اُمیدم به ایزدِ متعال است
که فوزِ اعظمِ پَرواز "عروجم" حسِ کمال است
جمالِ جلوه ی جانان ... به وقتِ ریحِ مُعطّر
به نزدِ حبّ ِ اَلَستم ... کنارِ چشمه ی کوثر
پی نوشت :
فایل صوتی صدای زنده یاد شهیدچمران است.
بسیار زیباست
موفق باشید