« رتبه ي آزادگي »
كسي كه يك نفس ، آسودگي نديد منم
جفا زِ مردم اغيار1 خود بديد منم
كسي كه راحتي از زندگي نديد منم
در اين زمان ره آزاد را نديد منم
خليل وار زِ خود خواهيان نمرودي
زِ سوز آتش نمروديان ، چشيد منم
كسي كه عُضلت2 و آشفتگي نصيبش شد
گُلي به راحتي از زندگي نچيد منم
گُل مراد مرا ، جور اين زمان پَر كرد
كسي كه گل زِ مراد خودش نچيد منم
هزار غنچه در اين باغ ، گر شكفته بـشد
كسي كه غنچه شادي ، از آن نچيد منم
چو ويليام به دارش بزد مسيحا را
چو آن مسيح (ع) كس اَر ظلم كشيد منم
تجملات زمان ، خلق در نظر دارند
كسي كه يك رهي از سادگي گزيد منم
رواج خودسري و زينتـس ،در اين مردم
كسي كه زينت افتادگي خريد منم
رواج تاجس و عمامه3 و سرافرازي
كس اَر كلاه نمد ، بهر سر خريد منم
قلندران4 حقيقي در اين زمان خوارند
كسي كه رسم قلندر، به خود بديد منم
غرور و حُسن جواني، كه زود مي گذرد
غلام رتبه ي پيران مو سفيد منم
شكوه تاج شهي ، را نـبينمش ثابت
ثبوت تاج حقيقت ، كسي كه ديد منم
اسير مُدِ زماننـد و خود فروشيـها
كسي كه رتبه ي آزادگي خريد منم
٭٭٭
1- بيگانگان 2- بلا - سختي 3- آنچه بر سر پيچند 4 - سالك راه خدا - درويش
دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی