زندگی قافیه ی باران است

زندگی قافیه ی باران است

قطره ای، گاه شُر و ریزان است

پُر که گشت ابر ز رحمت، بارَد

از برای همه هم میزان است

بر زمین هم که رَسَد خُشکیِ خاک

تر شود آنکه دلش ایمان است

گر بکاری به محبت، بینی

تُخمِ مهرَت به دلِ یاران است

به لطافت که به حاصل بَر داد

هم به هر برگ و بَرَش خندان است

گر خدا را به نوازش خواهی

دل سپُردن به دَرَش آسان است

گر که یاری طلبی، دست بگیر

مستمندی که تنش لرزان است

بوسه خواهی به لطافت، هم بوس

آن یتیمی که ز غم گریان است

دور باش از تنِ تاریکِ زمان

وانکه از ریشه بد و نادان است

این شنو از دلِ من همسفرم

که سخن از دلِ آن جانان است

شاد و خندان و ز غم دور شود

آنکه بر شوکتِ حق خواهان است

پ.ن:

ولنتاین یا که سپندارمذگان

چه فرقی میکند، این بود یا آن

اگر بر چشمِ دل کردی نگاهی

بخوانی "دوستت دارم فراوان"