قریبِ غریب

تو شهری
و من شب بیدارِ ره گم کرده ای که حیران یک کوچه ی توست
تمام دیوارهای مرمرینت با من غریب
من زاده دوران کاه گِل هایم
چقدر غریبه ای با من
چقدر غریبه ام با تو
قریب قریبی اما ، غریبه ای
تمام شب می کاوم تورا
تک به تک کوچه ها
سنگ فرش هایت گام مرا نمی خواهند
چه فرقی دارد تیرهای برق باشند یا نه
تمام تو چراغان است و من کور
گم کرده ام تو را
قریبم اما غریب ... .