ساغر

کجاست اِمشب دَر این حسرت نِگار من
دلم خواهد بِماند یک شبی دیگر کِنار من
در این خلوت که مِی در ساغَرَم سوزد
مَه رویَش کُنون برده زِ کَف صبر و قَرار من
چِنان گِریان در این مَستی من دیوانهِ عاشق
که حتی سنگ هم نالد بر این حالِ نَزار من
کجاست امشب گذارم سر به روی شانه های او
کِه تا سیلاب اَشکم تَر کُنَدروی نِگارمن
به می در آتشم او برکشید و زود پنهان شد
به مانند نسیمی در گُذر شد از دیار من
به هر در من زدم تا شاید احساسش کنم...
ولی بر من نگاهی کرد و بُگذشت اَز تبار من
ازآن دَم دیدگانم منتظر در کوچه ی احساس
که شاید باد باز آرد خبر از آن سوار من...
کجاست امشب که او باشد کنار من
کجاست آن نو گل زیبا، گل سرخ بهار من...

سارا رحیمی :پ ۱۸بهمن ۱۳۹۹

                                          * نیستی*