شب است و حلقه ی چشمت

شب است و حلقه ی چشمت، دوباره حور می شوی

خُم است و دستِ تو ساقی، دمی حضور می شوی

هلالِ ماه و جَبینت، چراغِ کویِ دل آمد

غروبِ جان که به جانت، دَمَد، که نور می شوی

حلول می کن و جاری، اگر نظر ز تو بینم

ز جان بدان که براُفتم، اگر عبور می شوی

به شوقِ وصلِ تو زاهد، فروخت خرقه به نوشی

به نازِ دخترِ ترسا، ز خانه دور می شوی

بسی ز رحمتِ ایزد، نصیبِ احمدش آمد

به شکر و اشک و صلاتی، بدان صبور می شوی