باز در مَسلَخِ چشمانِ خمارَت بَغَلم کن
دِلِ من تیغِ توخواهد،سَرِ دارَت بَغَلم کن
بینوایی به زمینم ،تو سَمایی پُرِ سازی
دعوتمکن مَهوپَروین بهسهتارَت بغلم کن
بِرسد تیرِ غرورم سَرِ بهرام زِ سرخی
گمرَهَم در رَهِ لبخندِ وقارَت بغلم کن
یخ زَدم کور وکَرم حاصلِ بارانِ سُکوتم
بهمنم با نُتِ زیبایِشُعارَت بغلم کن
اِنتها سر نَرسد گر به تو باشد اِقتدایش
حبلِ من به متینیِ نَوارَت بغلم کن
باغبانم ! چَمَنت بیگُلِ مریم مَگُذار
به تَمنّایِ تو سَبزم،به بهارَت بغلم کن
پَردهِدَر کُن گُلِباغَت،بِرسان بوسوکنارت
بیقرارم به نَفَسهایِ قرارَت بغلم کن
مریم کاسیانی