*ای دوست*

می‌روی
و
میزنی زخم
و
میشکنی
ای دوست 
اگر خدا را خوش می آید
پس، عیبی نیست!
اما
اگر خدا ببیند اشک چشمم را
جهنم ِ پیشِ چشمم را می‌کند بر تو تملیک
از این روزا
از این شبها
از این شبهای دلتنگی
تو هم داری؟
مهتاب را میپوشمش هر شب
بیاد آغوشِ سپیدِ تو
بیادِ بوسه ای از دو چشمونت
درست وقتی که دیگر پلک نمیزدی تو
دلم تنگ است نه راه پیش دارم نه پس
نه دیگر تپش در سینه دارم نه نفس
ای دوست
از این دوری چرا برایم ساخته ای قفس؟
ز تو هیچ رحم دلی و نرم دلی ندارم یاد
که هر چه ماندم شکستی ام خدا نگهدارت باد

... 

یاس صحراء