کاش می شد سخن از ناحیه ی عشق کنم

کاش میشد سخن از ناحیه ی عشق کنم
درد جانسوز تو را مرثیه ی عشق کنم

یاد، در کوچه ی  پر خاطره عشق برم
بار دیگر نفس از تازگی عشق کنم

سجده بر پای و سر پیکره دوست زنم
بوسه بر لعل لب ناریه ی عشق کنم

کاش میشد نفسم بر دم آن دوست رسد
تا به یادش همه شب داعیه ی عشق کنم

فارغ از تیره گی و ظلمت بگذشته عشق
وقف، این دل به ره و آتیه ی عشق کنم

کاش میشد که ز بی میلی و بد عهدی عشق
شکوه در دادگه و محکمه ی عشق کنم

کاش آن دوست که ما را ز غم عشق گداخت
صبر می داشت که دل باخته ی عشق کنم