باسلام
دوستان عزیز و شاعران محترم و اساتید بزرگوار مستحضرند که
نقد و طنز هرگز تو هین نیست و مخاطب خاصی هم ندارد ونخواهد داشت
ودر اینجا روی کلام با غیر مفید هاست کمتر شاعری را میتوان سراغ گرفت که طنز اجتماعی در آثارش نباشد این غزل خواجه ی شیراز ابتدا تا انتها طنز است اتفاقا برای همین قشر با مطلع
( واعظان کاین جلوه در محراب و منبر میکنند
چون به خلوت میروند آن کار دیگر میکنند)
در بعضی نسخ هم به جای واعظان ( زاهدان) ذکر شده است
بنده هم پدر بزرگ مرحومم روحانی بوده و بیش از پنجاه سال است که به رحمت خدا رفته است و خواهر زاده من هم الان درس طلبگی میخواند وهرگز هم این شعر را توهین به خودم و بستگانم نمیدانم و خیلی هم جای اینگونه اشعار را در ادبیات فارسی خالی میبینم اگر یک مقدار واقعیت بین تر باشیم خواهیم دید حرف درست زده اند واقعا بنده هم مفید بودنی ندیدم دراین همه سال وبقول حافظ شیرین سخن
" بغیر از آنکه بشد دین و دانش از دستم
بیا بگو که زعشقت، چه طرف برستم"
با احترام به همه ی عزیزان
بسیار زیبا و مفهومساز