ای پری

قامتت سرواست ورویت ماهتاب ،ای پری
خوش ادا و مهربانی ، دلبری تو ، ای پری
روز و ماه و سال ها،از پی هم می گذشت
آنچه زیبابود وزیبا ماند،تو هستی،ای پری
دل که دادم،روح و جانم،هم کنم قربان تو
قلب من تو،روح من تو،جان من تو،ای پری
چشم تو قرص قمر،ابروی تو پر پیچ و تاب
تاب نارَد دوریت را ، این دل من ، ای‌پری
بیشه را اهل لرستان به به و چه چه کنند
آبشار موی تو‌ خود،گنج نامه است ای پری
گاوخونی زنده شد از یک نگاه زنده رود
زنده‌کن من را ، به کارون لبانت ، ای پری
یزد را گویند اگر اهل جهان دارالعباد 
قبله گاه اهل عرفان هم تو هستی،ای پری
شیره انگور شیراز در جهان ناب است ولی
من خمارم،شیره کرمان توهستی،ای پری
استواری،سخت کوشی،خصلت مردان کرد
من چو کوهی استوارم در فراقت ،ای پری
سبز گشته کوه و صحرا درجهان وقت بهار
دامن قشقاییت،لاله زارکوهرنگ است،ای پری
جنگل است و کوه و دریا خطه مازندران
لیک میدانم جواهرده تو هستی،ای پری
خرم و زیبا و دلکش،بی نظیر است چابهار
خرمن موهای تو،خود صدبهار است،ای پری
مرحبا ایلام و اهواز ، جنگجویان دلیر
جنگجومژگان توست،کشتی مراتو،ای پری
پنج بخش است ودوصد کشور اگرکل جهان
پرشیایی،شک نکن ایران توهستی،ای پری
جزئی از آمار بودم سالیان پیش از این
لکن اکنون کل عرفان هم تو هستی،ای پری