من که می میرم غزل هایم برایت خواندنیست

من که می میرم غزل هایم برایت خواندنیست

یک ورق شعر و دو خط حال و صدایت خواندنیست

بی خیالِ این همه مشقِ شب و حالِ خراب

کودکِ طبعِ من و آن ردِ پایت خواندنیست

چون قمر در عقرب افتادست دل، باید چه کرد

این قطارِ غصه هم رنگِ دعایت خواندنیست

ذکر می گویی که یارب مرغِ دل پرواز کرد

پر گشودن هایِ مرغانِ هوایت خواندنیست

سنگ می گیری برایم رنگِ چشمانت قشنگ

اشک ریزی دو چشمِ بی ریایت خواندنیست

مو پریشان می کنی بر رویِ قبرم در سحر

اشکِ چشمانم در آن لحظه برایت خواندنیست

تو خودت آیینه دارِ قلبِ تنهایِ منی

دردِ این قلبِ من از لطفِ دوایت خواندنیست