وصال شب قدر

چــــه غــــــمِ مـــــــلالِ دل را به شـــــــب  دراز دارم
به شـــــــبی که در کنـــارم چــــــو تو دلنـــــــواز دارم
نه چـــــــنـان خــــــمار چشـــــمت بُوَدم غـــــم خماری
که به جـــــام ســــــاقیِ دل مِِی چــــــاره ســــــاز دارم
شــــــــده در بـــــهـار سیـنه هــــــمه غـنچه ها شــکوفا
که شــــــمیـم مــــــوی دلبـر چـــــو تو بـــــرفـراز دارم
ز هــــــزار مــــــاه بیش اســــت، به چنین شـــبی ثوابم
 که خــــیـال حُســــــن رویی چــــو تو در نـــمــاز دارم
چه خوش است وصلت ای مه به چنین شبی که قدراست
  که درون ســــــیـنه امشـــــب دل در گــــــــــداز دارم
                  ( مشهد 2/3/1398 شب قدر اول)
(مظفر جوینی، ترنم وصال به سرچشمه کمال- دفتر هفتم)

موسسه علمی فرهنگی جهانکده