مرداب

جالب و زیبا بود
امید بخش

باعرض سلام
زیبا و
بسیاردلنشین بود
احسنت درود بیکران برشما
بزرگوار

درود
زیبا بود
⚘⚘⚘

درود بر شما بسیار زیبا سرودید

سلام ودرود...

درود

شعر مُرداب رو به سادگی ازش عبور نکنید!
این شعرِ کوتاه فقط تشبیه درونش به کار نرفته است، بلکه اندیشه ای مافوق تشبیه در آن جاری است. اندیشه ای که نمادین است و در اسطوره شناسی میانِ ماه و پلنگ رابطه ای وجود دارد.
و بنده این نمادِ زیبا رو در شعری کوتاه به ترسیم کشیده ام.
دقت کنید در شعری کوتاه
این همه مفاهیم نهفته است.
به سادگی از این شعر عبور نکنید.🙏
.......
در جهانِ باستان پلنگ ها نخست نمادِ قدرت و خشونت و جرعت، استقلال و عمل رای هستند.
و افرادی که این نماد رو برای خود انتخاب میکردند معتقد بودن که پلنگ در تنهایی زندگی میکند و با این حال بر اطرافش مسلط است وبدون نیاز به دیگران هرکاری را در نهایت قدرت انجام میدهند.
در بعد اسطوره شناسی نماد "پلنگ" معنایی ثانوی و پیچیده می یابد.
در اساطیر پلنگ نماد قدرت زنانه بر روی زمین است.
قدرتی که با تاریکی همراه شده (مقدس ترین پلنگ ها سیاه هستند) و با مرگ عجین شده، اما این مرگ به معنای نیستی نیست و به معنای دوباره اوج گرفتن است و همانگونه که میتواند از بین ببرد میتواند بسازد و همانقدر که ترسناک است به شدت دوست داشتنی است.
تصویرِ چنین عشقِ دست نیافتنی ای وقتی کامل میشود که پلنگِ اساطیری در زمینه ای اساطیری قرار بگیرد و مجموعه ای از روابط این چنینی ایجاد شود تا ذهنِ افراد، این خواستن و نتوانستن ، این ترس و رغبت واین دوگانگی جانکاه را به راحتی ترسیم کند.
زمینه ی این تابلوی سراسر رمز و راز، شب است و ماه در آن و پلنگی که هوسِ رسیدن دارد.
ماه در اساطیر موجودی مونث است و تمامِ مادینه ها در اساطیر همواره با تاریکی،خشونت، خواستن، مکر، زیبایی راز آلود، مرموز بودن همراهند.
(ماه پلنگِ آسمان است و پلنگِ ماه زمین)
اگر قرار به نمایش مفهومِ این دو نماد در قالب افسانه باشد تازه کمبود ها معلوم میشود.
چرا که هر دو از یک جنس اند و مانندِ دو قطبِ هم سوی آهن ربا، اگر بخواهند هم به هم نمیرسند.
و این قدرتِ فریبنده، این زنانگی مرموز در حیات جایی تنها در خودش حبس میشود.