در دایره ی عشق تو

در دایره ی عشق تو ای دوست صبورم

هر چند در این دایره من نقطه ی کورم

روزی به تو دل بستم واز شور گذشتم

نابود کند عشق ِ تو تا عقل و شعورم

من سوختم از عشق ،ولی هیچ نگفتم

هر چند که در خاطر تو سایه ی نورم

هر بار چو پروانه خودم را زدم آتش

شاید که شبی عشق دهی  بهر  عبورم

صدبار زدم سینه به دریای وجودت

آخر نشدی  ماهی  افتاد ه به  تو رم

دیریست که غم گشته دلم با دل سنگت

از آینه ی چشم تو ای دوست چه دورم

در دایره عشق تو ای دوست  صبورم