خاطره

لباس چرک شب را ماه

            در حوض میان خانه ی خورشید می شوید

نسیم آنسوتر از یک پنجره

           حال شب چشم تو را از بغض می پرسد

                - چه تردیدی میان چشم شب جاری ست-

کسی آنسوتر از آن پنجره

             درگیر شعری نیمه کاره

                      لحظه ها را می کشد با واژه های آتشین آخرین شعر شب خسته

طراوت روی گلبرگ گل یاس کنار خانه ی مهتاب می خوابد

بهار انگار می فهمد

          که شب آبستن حرفی برای

           صبح تردید کسی از جنس خورشید است

بهار انگار می داند

         کسی امشب

         اسیر خاطراتی کهنه دارد لحظه هایی

                         سرد و بارانی

کسی امشب گذشت از ذهن خورشیدی

                         که در خواب است

ذهن شب هم از حریر خاطرات روز

                                   لبریز است.