تنهایی

تنهایی
باز هم صبح شد و
 نسیم سرد  سحر گاهی
باز هم غصه های نهفته در شب و
اندازه اش به طویلی موج های دریایی
باز هم نهی های دم به دم
 قلیان شده از نهادم 
در آه های طوفانی
در یادهای طولانی 
در خواب های نا مثبت دمادم صبح گاهی
 باز هم زجه های آرام آستان درد گاهی
باز هم درندگیهای زندگیهای دور و برم
باز هم باورهای نا بارور ذهن ناز پرورم
کاش به سر می آمد 
این  ناله های خموش وپرسوز و گدازم
  تابه ظهرگاهی
کاش تمام میشد
 دل آشوب های این بی قرارم
 تا به شامگاهی
کاش...