جا ماندگان سفر عشق

شاعر رسول چهارمحالی(ساقی)
ای قطره ای  که زِ دریای کرم ،جا ماندی
از پای پیاده رفتن تا به حرم ،جا ماندی
مأیوس مباش از کرامات کریمان حرم
هر چند که از آبله و پای ورم، جا ماندی

 

 

 

شاعر رسول چهارمحالی(ساقی)
مانند جابر آمدم هستی حبیبم یا حسین
از راه دوری آمدم هستی طبیبم یا حسین
پای پیاده از نجف راهی شدم  تا کربلا
مانند زینب آمدم شیب الخضیبم یا حسین

 

 

 

خورشید جهان آرا
شعر از زبان حضرت زینب (س)
شاعر رسول چهارمحالی(ساقی)
..................................
روی نیزه بود خورشید جهان آرای من
آفتاب پر فروغ هر شب آ ن دنیای من
چشم بارانی من محو جمال روی او
بر لبش قرآن ملائک مست ازاین گفتگو
ماه بر خورشید دارد چون نگاهی مبتلا
ما رأیت الا جمیلایش رسد بر گوش ما
گر چه باشد از غمش ماه جهان اندر عزا
می سراید نوحه ها در ماتمش با یا اخا
همچو پروانه به دور شمع می سوزد همی
بر لبانش یا حسین جاریست اندر هر دمی
همچو آن ماهی که دوراز آب دریا گشته است
در فراق و دوریش زینب غمین و خسته است
گاه گاهی پشت سر دارد نظر بر روی او
کاش میشد تازند شانه دمی برموی او
یا بشوید صورت و چشمان خونین اخا
تا زند بوسه به رگ های بریده از جفا
سیر دل گیرد بغل نیزه سوار راه را
یا بخواند روضه ای از کوفه تا شام بلا
بعد چهل منزل خرابه طعنه و احوال شام
ما که نشنیدیم حتی یک علیک از هر سلام
از در ساعات تا خاکستر و دشنام شام
طعنه وزخم زبان و سنگ بود برما طعام
نه مسلمانی به چشم آمددر آن وادی شام
چون ندا زد خارجی آ ن گاه منادی شام
خارجی بودیم ما از کربلا تا شهر شام
خطبه خوان گشتیم چهل منزل به منبر والسلام
...................................................
شاعر و مداح اهل بیت رسول چهارمحالی(ساقی)