بی قرار

از همه خستهُ غمم بسیار
و در وهم بی قرار
خواب نآید به چشم 
حرف نخواهد که شود جاری و
چشمان تو، هیچ نخواهند که شوند وصف و
دهند قلب مرا التیام
به کجا سر بگزارم 
به کجا گریه کنم 
 به دلت راه نمیابم من
چه کنم راه زیاد است و توان من کم
چه کنم؟
به تو زنجیر نکنم بند غمم را چه کنم؟
ندارم غم هجران تو را تاب و تحمل چه کنم؟
خسته جانم،وهم آلوده و بی خواب
تو به در کن خستگی هایم را
تو به بیرون بران وهمم را
تو بخوان شعرم را 
تا بخوابانم چشمانِ پر از اشکم را
و مرا بس که تو فکرم باشی....