بهــــــار هست و تـــــو آورده ای زمستـان را
دوبــــاره پَس بده خـــُردادِ ســبزِ گیـــــلان را
تو رفتے و دلِ کوچــہ , سیــــاهچــاله شــــــده
شکســتہ بــاغ , از این غمـ , ببـــین مچالہ شده
ببیـــن که بغضِ گرسنہ ,غـــرور مـــن را خــورد
و قهــــرِ تـو کہ دو بــالِ پریدنــــــم را بُــــــــرد
دِلــے کہ رَهنِ تـو شـد تا اَبــــد , شکستـــمـ داد
شڪـست حــُرمتِ داد و سِتــد , شکستــمـ داد
هنــــوز , پیرهَنــَت رویِ بنـــــــدِ تبعیـــــد است
به بــادِ مشت و لگـد, زیرِ دستِ خورشید است
بہ رفتـــنی کہ تـــــــو را بـــُرد و بَرنَگَـــــردانده
بہ اَخــــــمِ بی بُرو برگــــــرد ِ عکــسِ جامانده
کہ شیــــر و خــــطّ ِ نبـــــودن براے تو انداخت
و سـکہ , سـکہ , تـــمامِ عیـــــارِ من را باخـــت
بہ صبــــحِ موذیِ شنــــبه کہ دزدِ اعــصاب است
بہ زندگی , که همیشہ , همیشہ ,در خواب است
بہ شــــــمعدانیِ مَنـــگ از نـــــبودنت , بَـــــــرگرد
کہ خـــونِ تـــازه نیفــتاده گردنـــت بَــــــــرگرد
#مرضیه_عاشوری