بی خبری

دلم آشوب است
انگار که بیقراریم را بیشتر میکند
لحظه لحظه دیر آمدنت سر قرار تنهایی مان
چشمانم خیره به ثانیه های سنگ دل
و لبانم تشنه جرعه ای حرف تا بیایی و سیرابش کنی
دلم شور میزند
کجایی که بی خبریت مرا می کشد
صبوریم را می آزمایم
هر لحظه بیشتر میشود تکرار واژه هایم
هر آن قلبم می ایستد از ترس ناخوانده ها
صبوری را تاب نمیاورد
چقدر بی خبری سخت است ...