سر راهی

وقتی که سراب تو از این منظره گم شد
ناگاه نگاهی که به این پنجره..گم شد
مردی که تماشاچی این شهر خیالیست
در کوچه ی بن بستِ پر از خاطره گم شد
دستی نگرفته است نخ بادکنک را
بادی نوزیده است،اگر فرفره گم شد
آری پدر و مادر این عشق،فقیرند
اصلا سر راهیست که با دلهره گم شد
در حال فرار از همه ایام گذشته است
آینده ی شومی که چنین مسخره گم شد
افسوسِ زمان چین زده در گوشه ی چشمش
پیری که به گفتار خودش یک ذره گم شد

#شکیب_داودی