بُروبي خيال اين عشق !!

نه توان ناله مانده نه رهي به لانه دارم

نه اميدتازه دردل ،  نه ازاين زمانه دارم

چوبرفته كاروانم شده ام دوباره بي،خود

نه خود ازخودم بدانم نه دگرنشانه  دارم

همه آرزوي مُرده ،  شده هرليل وُ نهاري

كه تباهي شده حاصل به چه من بهانه دارم

چه سيه شبي گشوده ، پس روزِ روشنائي

كه بجاي مرهم دل ، شوك تازيانه دارم

به صداي تاروتنبور ، دلم آشنا نباشد

كه به سوگ خود نشسته غم آشيانه دارم

همه لحظه ها هدررفتهُ نمانده وقت شادي

عجبا ازاين تمنا ، چه دراين سرانه دارم

من وُ رسوائيِ اين دل شده دركوي وُمحله

كه براي عشق باطل ، تب هرشبانه دارم

همه خسته تاروپودم خس وُخارِبي حصارم

گلِ خشكيده ي باغم ، هوس جوانه دارم

بُروبي خيالِ اين عشق كه زمانه بي مراداست!

چه كنم كه خود ندانم غمِ بچه گانه دارم !!