کوزه ی تو خالی

"کوزه ی تو خالی"
بی تردید
کوره ی آجر پزی ست، دنیا
هر یکی به شکلی و حالی
و من
سفالی،
تکیه داده به دیوار بودم
محبوس و تکیده در انفرادی خویش
کوزه ای تو خالی
بدون تو
خشتی خشک و بی روح
خورشید تو سرک کشید
از شیار های پنجره
به ازدحام تنهایی ام نور پاشید
ای یار!
ای عشق!
ای جوشش بی انتهای مهر!
بعد از آن آتش ها
که بر تنم آشوب شد
حال دلم با تو،
فقط با تو بود که خوب شد