بی وفا

مرحمی نیست برای کهنه زخمی در دل ما 
گرچه هستیم و گویی، که انگار مرده است این دل ما 
روزگارم میچرخد و شده است، همانند شعر شهریار 
و چه خوش گفت، آن مرد نیک روزگار 
وه که این عمر های کوته بی اعتبار 
این همه غافل شدن از چون منی شیدا چرا 
هرچند که ما اینیم و این است عیب ما 
مجنون و عاشق هستیم و، او عاشق کسی جز ما چرا 
این همه داستان و قصه و چون و چرا 
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا