دوش رفتم به برش گفت تویی یا که منم؟
گفتمش جمله تویی ورنه که خاک و لَجَنم ..
عندلیبان به ھر نغمه زِگُل میگویند،
ھمه یاسی تو ومن خار تو و یاسمنم..
ھر چه اسرارتودانی زِ که پنھان کنم،؟
نیست مستور ز تو مکرِ نھان و عَلَنم..
عجبا کاین ھمه افشا وسوال از چه کنی،؟!
گفت که سائل تویی من پاسخِ در پیرھنم..
به تمنایِ لب از نی لبکش گفتا؛.....ھِی،!
ھمه را نایی و ھم نغمه وھم تَن تَنَنَم ..
گفتم از جام الست تو شدم مست،چرا؟
سر شوریده و آوار به شامِ وطنم..
گفت حاشا که جھان ذره ای از صولتِ ما،
تُھی ازھرچه شعور،دروطنت،انجمنم..!!!
تسخری بار دگر بر لب و رندانه بگفت،
نی خریداری وھم نی که بدانی ثمنم..!
ازخود "ابراھیم" اگر دلشده ای پرس وبگو،
ز چه رو بنده ی حق..،ذاکرِخشت وشمنم..!؟
ره ما نیست نھان،کوربه بیراھه روند،
یا به تقلیدِ رهِ،طوطی و کبک و زغنم..
شد معما نظر بازی و آن طعنه ی یار،
ھم که افزون پریشانی و زینت جبنم..
گر چه ازساقیِ رندان سخن ھا راندیم،
خوش مرا طعنه بزد؛
کم خِرَد و پــرسخنم....
عارفانه عاشقانه های شمارا هماره دوست دارم