قشون باران

.

باران بزن به اشک قلم واژه گون بزن
بر این ستم به کشور غم موج خون بزن
.
بر سرزمین رستم و اسفندیار و کی
رگبار و سیل و بارش تند جنون بزن
.
ای ابر خفته درکش از آن خشم رعد و برق
بر اقتدار رفته طیِ این قرون بزن
.
باران بزن بشوی و ببر این رسوب سخت
قدری بر انفعال سکوت و سکون بزن
.
نفرین به ظلم وحشی و بر این کلید مکر
بر شعله های آتش قدرت قشون بزن
.
حالا که چشممان تر و هر روزمان شب است
از مُنتهای رحمت و بی چند و چون بزن
.
می سوزدم ز عمق جگر چون غریو درد
بشکاف و پاره کن تن و بر اندرون بزن
.
یا رب از این جهالت خلق تو خسته ام
باران گشایشی کن و قدری کنون بزن
.