شهر به هم میریزد

تو چرا با نظرت شهر به هم میریزد 
یا  چرا  از لب تو قند و شکر میریزد 
زاده عشق چنین است که با هر نگهش
شهر اشوب شود ملک به هم میریزد
گفته بودی که ز ایام پریشان حالی
همه ایام ز پریشانی تو باز به هم میریزد 
من نشسته به کمینگاه نگاهت مدهوش
که چرا این همه خوبی  و گوهر میریزد 
تا  تو ازاد شوی از همه دغدغها
دین و ایمان همه عالم هستی به هم میریزد
دیده ام روی تو را ای همه رویت مهتاب
ماه بالا  ز حسادت ز رخت باز به هم میریزد 
رخ زیبای تو و مستی چشمان تو چند
لب و دندان تو  هر شعر به هم میریزد 
چه بگویم ز تو اینک که نریزم بر هم
ماه ابروی تو ان ماه به هم میریزد
تو که خورشید منی نور تو  سایه ببرد 
شمس   اسما ز رخت باز  به هم میریزد
"ایمان زلکی"