اشتباه شد؟

نگاه من دریچه ی گناه شد؟

ز راه دیده آمدی ملکه ی دلم شدی

که این غلام پا برهنه شاه شد

و همنشین ماه شد

کنون بیا کنار من

که جاودانه گل کند بهار من

مگو که اشتباه بود قرابت نگاه ما

به یک نظاره ای شدی نگار من

کلید افتخار من

من و تو یار همزبان

که همدلی به عشق ما شده توان

بیا که توس و سُغدرا دوباره ما قرین کنیم

و جاودان شود فلات آریان

به زیر بام آسمان