دلبر ازلی

دلبر ازلی
همصحبتی عشق تو چون یک شب و اند است
از  روز ازل دلــــــبرم آن  مـوی  کـمند است 
چندی نه، که دل در برت ای شــاهد رعناست
عـــمریست که دل بسته ی آن دانه و بند است
مـا را نــــظری باخــــته آن دولــت و ایــــمان
صبرم به وصـــال تـو مگو تا کی و چند است
ســـــر در ره عشــــق تو نهد عـاقل و هوشیار
کوته نظری غــــافل از آن ســــــرو بلند است
این بخت مظفّر نــظر گوشه ی چـــشمی است
عــمریست که این سوخته دل غمزه پسند است
دل شــــعله ور آتـــش آن نــــــرگس زیــباست
بـــر پیکر جـــــان زخمی از آن تیغ پرند است
بســــــتم کــــمر هـمـــتِ وصـــلت که بنـــالــم
کو پیکر من؟ نیست تنی، این نــی و بـند است
(مظفر جوینی، " ترنم وصال به سرچشمه ی کمال- دفتر دوم"، نشر جهانکده)-  
موسسه علمی فرهنگی جهانکده