بر که پناه گو برَد،رانده زِ بارگاهِ تو، ؟
کاین خسِ راه تو منم،مانده یِ بی پناهِ تو..
من نه منم نه من منم علت خویش توسنم،
بار دھی یا ندھی بنده یِ ، پُر گناه تو..؟
بر ره تو فدا کنم ھستیِ خود فنا کنم،
مختصر است جانِ ما،ھدیه به یک نگاه تو..
باز خمارینه شدم صیقل و آیینه شدم،
جام ده این تشنه لب و کویرِ دل براهِ تو...
پیکِ دگر، ساقیا، طاغیِ طاق،باقیا؛
خوش شده این چنین فلان بنده یِ رو سیاهِ تو..
چشمه و رود،خود نبود،چَشمِ گشود،مگشود،
شمسِ تو بود گر نِمود ھاله یِ نورِ ماه تو..
افسر و دیھیم تو را این سر و تسلیم مرا ،
سیاھه بس ما، در این لشکر و ھم سپاه تو..
نغمه و غانی تویی ما نِی و نایی تویی،
شوری به ماھور اگر، از دَمِ آن سه گاهِ تو..
دشتی و افشار اگر، عطا به گیتار نظر ،
نَوا به شھناز گذر.. ، بَیاتِ ما گواهِ تو..
تحفه به ھر انجمنم ، فاخته گر یا زَغنم ،
جلوه یِ طاووس خطا..،نِی خط و اشتباهِ تو.. !
برحذرم اگر کنی یا نظری نه بَر کنی،
لابه کنان در شبم تا سحر و پگاهِ تو..
صورتِ تقویم منم،کور و " براھیم " منم،
علت و ترمیم ؛
منم....................،
سائلِ ،
خانِقاهِ تو........................
دروداستادارجمند
عارفانه کلام تان باقی