من دیوانه

من در حسـرت آبــم ، تو از دیــــــمه[1] مــــگو          من در نقطه‌ی ب ، تو چنین سراسیمه مگو
دل و دینم به تمنای لحظه ای دیدار اوست           مجال ، قصه عاشقی خسرو و شیرین مگو
جانا ،مست و مبهوت و پریشان و مجنونم             تو از دل دیــــوانه برای مــــن دیــــــوانه مگو
ای دوست ، من خـــــود آن رنــــد ریـــــا کارم             آداب ترب بــــــــرای مفلس کنج میخانه مگو

 

[1] دیمه : نام چشم‌ای پر آب و زیبا در چهارمحال و بختیاری