توانی نیست کز بستر تن رنجور بردارم
ندارم کس که دستم را بگیرد غیر دیوارم
به خود می پیچم از دردی که تن را
استخوان سوز است
رمق دیگر نمانده که تن زارم به پا دارم
چنان پیچیده در خویشم،که سر تا پا گره خورده
کلافی کور و سردر گم،به نقش غصه بر دارم
نمی خواند مرا بلبل،که خشکیده به باغم گل
صدای شوم جغدی باز می آید ز آوارم
تمام غصه ها را من شبی از دل براندازم
اگر همراه چشم تر،سرت بر سینه بگذارم
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویاد خدا ودرود بر جناب سرمازه عزی
سید هادی محمدی
محمد شریف صادقی
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
رسول دبیر (نافذ) 
معظمه جهانشاهی 
زیبا بود :2
دانیال حاجی زاده (اشک) 
