هوار ئَژ دَس دل و دنیای کافِر
چَک و چول کَتِمه ر لایی پِر آگِر
مِن و تزموریو بیت چِل سرویی
میمی تو پیری دی،برگ نوتَه بارِر
هَنی زَم ای دِلَه مِتی خووا بو
هَنَه کویی خَزُو ئِه جامی مایِر
بِگِر آیلِ چِلَه داریکِم ئَر جا
هَنَه عازا بِلا سوریژَه داسِر
گِری خُوَش بیم و دامَه ری هوماری
هَنَه تا کَتمه ری،ریخ هَتَه پامِر
ماوَه رِفتی وَ کِز ای خَم چِرونمَه
ئِه چَم آسمون مَزونم ئَسرَه مایِر
تا که هر بومَه لا ژیر ای نهاته
بِزون هر هَتِنی مِردِنی هایِر
معنی:
داد از دست دل و دنیای بی وفا و نامرد
ناتوان و ضعیف افتاده ام گوشه ای از دنیا که هر لحظه چون آتش مرا می سوزاند
با یک تسبیح فال چل سرو می گیرم(فالی محلی برای اهالی لرستان که همه اش شعر است و چون فال حافظ به جوابش اعتقاد دارند..در این فال شخص فال گیرنده نیت می کند و چهل مهره از تسبیح جدا می کند و آن را طوری که کسی نبیند به دست می گیرد.اعضایی که در جمع هستند بیت های لکی را می گویند تا چهلمین بیت که دانه ی آخر تسبیح تمام است و جواب صاحب فال را می دهد)
بانوی سالمند تو دیگر پیر شدی،و نباید لباس زیبا و نو بر تن کنی(اشاره به یکی از بیت های چل سرو که نشانه ی "بد" آمدن جواب فال است)
تا زخم دلم قصد خوب شدن پیدا می کند
یک غضب دیگر به راه می افتد و زخم را دو چندان می کند
همچون کودکی هستم ک هنوز چله اش نگذشته،بی دلیل و بی گناه سرخک گرفته و رنج می برد..
دمی خوش حال بودم و خواستم کمی قدم بزنم،اما تا گام اول را برداشتم در راهی ک خبری از سنگ و ریگ نبود،ریگی ب پایم فرو رفت و باز هم بد آوردم
با فتن این درد دل ها باران تندی خواهد آمدچرا که من میدانم آسمان بلند بلند برای بخت بدم خواهد گریست..
تا کی این بدبیاری ها را تحمل کنم و دم نزنم!
؛بدان که هر تولدی مرگی هم به دنبال دارد،پس هر سختی به آسانی نزدیک است....