نو نهال عشق

خاطرم درگیر رؤیای تو بود اما شکست.. ‌
چشم هایم محبس اشک تمنای تو بود اما شکست.. ‌
‌
مرغ دل جلد تماشای تو بود اما پرید... ‌
حنجرِ مرغ غزل خوانم ز مژگانت درید.. ‌
‌
تیری از بحر وجودت آنچنان بر دل نشست.. ‌
کشتی عشقم ز وصلت عاقبت بر گِل نشست.. ‌
‌
گوشه‌ای بنشستم و از حال خود گریان شدم.. ‌
از وفای بی ‌وفایان نزد حق نالان شدم.. ‌
‌
در همان حال پریشان با دلی چاک و جری.. ‌
کودکی آمد به سویم کودکی پاک و بری.. ‌
‌
طفل آمد رو به من شد یافت من را مشتری.. ‌
گفت من را : هی پریشان حال...! گل هم میخری..!؟‌
‌
چشم در چشمان آن طفل پریشان دوختم.. ‌
آتشی در من به پا شد ، از درونم سوختم.. ‌
‌
طفلکی معصوم تر از برگ گل های بهار.. ‌
کودکی غم دیده ، اما مرد تر از روزگار.. ‌
‌
لب به خنده باز ، اما دیده اش برعکس بود.. ‌
جای مادر در تمام عمر او یک عکس بود.. ‌
‌
من خجل گشتم ز رویش غم بنامم عشق را‌
رنج و سختی می‌نشاند نو نهال عشق را‌