ای بها رمهربا ن

از کدام جاده ،

به سو ی تو آغو ش بگشا یم ،

و به دنیا آمدن برگها را ،

به درختا ن تبریک بگو یم ،

و تولد برگها در بها ر رو ی دستها ی ،

کو دکی ا م سبز شو د ،

برا ی پر ستو ها آشیا نه بسا زم ،

دلم را کنا ر گلبرگها ی ،

کوچک با غچه بگذا رم ،

گلها ی شمعدا نی ،

همسیا یهُ خوبی برام بودن ،

در هر بهار پنجره ها ی عشق را ،

به  رو ی شکو فه ها با ز می کنم ،

به دعو ت پنجره به شکو فه ها ی زیبا ،

با عطر ها ی شامه نواز سلام می کنم ،

با آ مدنت مهر با نی را ،

تا شکو فه ها ی نا رنج امتداد دادی ،

و من تو را فر یا د میزنم ،

وقتی تو میایی ،

قلبم را به مهما نی تو می برم ،

رقیه حبیبی (6/ 1 /91 )