سال من نو نشد

و سال من نو نشد
که با داغ ترین چهارشنبه ی سال
زمستان را بدرقه کردیم
و این بار بهار . . . حرفی برای گفتن ندارد
برای ما که نیم نگاهی به کپه ذغاله ها ننداخته ایم
کودکی در مخروبه ای به دنبال گوشت گند زده ای
پایش در خار فرو می رود
انگار آسمان خنجر به دست
به بخت بد او می خندد
« پس چرا ضربه را نمی زنی؟»
و سال من انگار نو نشد
از محو شدن لبخند
بر لب مخروبه نشین ها
« اگر تو نخندی
سال من
نو نمی شود» . . .

بهاران با بغض خجسته باد