خاطر یار

جانم برفت ، خاطرش اما ز جان نرفت
خاطــرِ او ، خـدایــا ز چه این به ان نرفت؟

دردی که اسمان کمرش خم ز یاد اوست
دادی به ما ، که عمر ما ز پی جاودان نرفت

گل را ببین که صحبت بلبل دو روز دارد و باز
بلبل زند طعنه که گل جز خزان نرفت

رودی که سنگ گر نه ز جنسش،چون کنار اوست
یارا بگیر درس ، ز کنارش روان نرفت

مجنون بسوخت بر دل من بین عذاب چیست
لیلای او کــــــه بـــا لب خندان نـــرفــــت

اه از نهاد من که نهالم به پای توست
این اه کرد خم دل سنگ و بر دل جانان نرفت

دردی که اصف از ان بر نگاه خود بکشید
ای کاش نکیرد نگار، که از دل من ناتوان نرفت