عشق آغاز شد

سلام جناب کوروش راد!

غزلی بسیار دلنشین در توصیف عشق سرودید؛ همراه با تلمیح هایی زیبا؛ تصویرسازی هایی ناب؛ تعابیری بکر؛ صور خیال و آرایه های لفظی و معنوی؛ از جمله:

_مراعات نظیرهای زیبا؛ چون:
(آدم و حوا)؛
(کبک و طاووس)؛
(خورشید و ماه و زهره) و...

_تلمیح های جذاب؛ از جمله:
(خلقت انسان و این که خداوند انسان را با عشق آفرید)؛
(سجده نکردن شیطان)؛
(سیب و طاووس و شیطان و ماجرای رانده شدن آدم و حوا از بهشت) و...

_استعاره های دلنشین؛ مانند:
(مهر جاری شده)؛
*(کبک و طاووس خرامان و گلش طناز شد.
*(چهره تا ماه گشود)؛
*(دل خورشید)؛
*(رخ آن: رخ ماه)؛
*(آن غماز: استعاره از ماه)
*(ماه نحیف شده)؛
*(عشوه و ناز زهره)؛
*(دل او: دل ماه)؛
*(خنده ی شیرین به لب سیب).
_نکته: استعاره های ستاره دار فوق، تشخیص نیز دارند.

کنایه:
دل خون شدن.

تشبیه:
دل ِ خورشید چو خون...

مجاز:
رگ دنیا: رگ مردم دنیا (علاقه ی محلیه)

_ حسامیزی:
خنده ی شیرین.

حسن تعلیل:
ماه از دوری زهره شده اینگونه نحیف.


واج آرایی؛ از جمله تکرار واج (ش) در این مصراع:
شور در عرش خدا، شوق برانگیخته شد.

_ آرایه ی بازآورد آغازینه (ردالمطلع):
عشق با بوسه ی آدم به حوا آغاز شد.

و نیز با وزن و آهنگی، روان و گوش نواز؛ البته از آن جا که با دیدگاه استاد مهرآبادی گرامی درخصوص اندکی لغزش وزن نیز موافقم، با اجازه تون، مصراع هایی را که احساس می کنم لغزش وزنی دارند، با توجه به مفاهیمی که خودتان در ذهن داشته اید و نیز تا آن جا که وزن اجازه بدهد، با توجه به کلمات کاربردی خودتان، به روشی دیگر می خوانم و امیدوارم هیچ خدشه ای به مفاهیمی که در اندیشه ی شما بوده، وارد نسازد:

*راه این قصه ی شورانگیز بر دل باز شد*
(راه این قصه ی پرعاطفه، بر دل باز شد)

*جنت از حادثه ی جدید حیران شده و...*
(جنت از حادثه ی عشق، شده حیران بسی؛)

*با نهادن دل گرمی به درون سینه*
یک هجا کم دارد.
(با نهادن دل گرمی به درون سینه ها،)

*شور در عرش خدا، شوق برانگیخته شد*
(شور در عرش خدا، شوق دمیده به روان؛)


از خواندن این غزل شورانگیز واقعا به وجد آمدم و حس خوبی گرفتم.
.
غزل زیبای تقدیمی شما، مبارک بانو سماالغزل باشد.

قلمتان تا هماره در اوج!