اسکیزوفرنی

ذهن آزاد شاعر گرفتار
هزاران درود
جناب صادقی مود عزیز سلام و عرض ادب
از دیروز که شعرتان را خواندم گرفتار شدم. قلمم هی می خواست بجنبد تا امروز بالاخره فرصت جنبیدن جست. چه جنبیدنی.
خلاصه می کنم استاد صادقی مود عزیز
شعرتان را که خواندم یاد فیلم های عطاران افتادم. " خوابم میاد" اش را حتما دیده اید یا "دراکولا" ولی از حق نگذریم " نهنگ عنبر 1 " هم دست کمی از آن دوتا ندارد.
با احتساب " اسکیزوفرنی" بی تردید شما را تواناتر یافتم از چیزی که تا قبل از این فکر می کردم. حق می دهم به خودم چون این معرکه ها را دارید پشت سر هم راه می اندازید. حکایت این است که می گفتند " فلانی تازه دارد رو می آید " و این هم از اقبال خوب من است که از شما می خوانم. روز به روز بهتر و آزادتر.
بی تردید توانایی در سرودن، افکار رها و آزاد، بی قیدی ذهنی و انتخاب به جای سوژه همه و همه دست به دست هم می دهد تا چنین اثری قلمی شود.
مطمئن هستم دقیقا می دانستید چه می خواهید بنویسید. داستان برایتان روشن و واضح بود. ب
رای همین دست به قلم شعر شدید. باز هم مطمئنم که این وزن را الابختکی انتخاب نکردید.
حتی تردید ندارم قافیه را هم بعد از این که چندین و چند قافیه را زیر و رو کرده اید انتخاب کرده اید.
اگر غیر از این است تشخیص من اشتباه است و دستم به علامت تسلیم بالاست پس روشنم کنید.
در کل می خواهم بگویم گاهی بحث "جوشش و کوشش" مطرح می شود. بی تردید نفس بحث درست است. و این جوشش زاییده ی ذهنی بی قید و رهاست که سوژه را می پردازد و می پروراند. کوشش هم چاشنی است که خمیرمایه سوژه را در بهترین قالب ممکن آماده می کند برای رفتن درون فر شعر و پخته شدن.
ولی وای به وقتی که ذهن عده ای از دوستان می رود به ناکجا آبادِ خلسه، انقلاب و غلیان درونی و حتی گاهی با چند دُز بالاتر وحی و ... .
*****
پایان نیم مصرع، مصرع دوم بیت مطلعتان ( ابری است ) غوغایی است که فقط از شما ساخته است.
اما پند فضولانه ای هم دارم. استفاده مکرر از " ه " در پایان افعال چندان خوشایند نیست. البته به غیر از ردیفتان.
ماه فهمید امشب اینجایی، رفت از آسمان و جیم زده
و البته فضولانه در فضولانه تر
اگر " و " ربط را طوری می شد استفاده کرد که استقلال پیدا نکند معرکه ای دیگر بود
... و پرستار را بغل کردم
گونه را سرخِ آتشین کرد و به لبش ماتیک حجیم زده
و یا شاید
وایت برد کنار تختم را ...
عزت زیاد استاد