خانه ام

گشوده اغوش خانه ام 
بر چمنش دوانم
در حیاطش کودکان به توپ بازی 
فریاد زنم، منم بازی، منم بازی
داده تکیه بر درش، مادرم
سر سفره خواندم
ناگه، ابر سیه بنشست بر  خانه ام
باد ربود  نقاشی ام
 نماند دگر  همبازی 
متروک حیاط بازی
خانه ماسید تبسم بر لبش 
نماند اشنائی در نگهش
 ندارد یاد ما در سر
در اغوشش مادر و کودکی دگر
چه شد، کجا رفت، فریاد زد
کودک درون پیرمرد
به لکه دیوار، نگاه مسخش
در اطاق تاریک و تنگش
سرگردان کوچه های خاطره
در جستجوی کودکی ربوده
... هد